Η ζωή μοιάζει με όνειρο ή μάλλον καλύτερα είναι ένα όνειρο... Σου δίνεται μονάχα ένα πινέλο και χρώματα και ξεκινάς να το δημιουργείς και να του δίνεις πνοή... Επιλέγεις πως θα χρωματίσεις τη ζωή σου σε κάθε της στιγμή και αυτό το χρώμα ποια μονοπάτια θα ακολουθήσει... Δημιουργείς όνειρα μες στο όνειρο, όνειρα που εκπληρώνονται και όνειρα ανεκπλήρωτα που μένουν για πάντα εκεί, κουρνιασμένα σε μια γωνίτσα της ψυχής σου παρακαλώντας σε να τα ζήσεις για να βρεθούν και εκείνα στον παράδεισο των ονείρων και να αναπαυθούν, εκεί να κάνουν πάντοτε αισθητή την παρουσία τους και να φαίνονται σα να σε προκαλούν να προσπαθήσεις ακόμα περισσότερο και να παλέψεις με τους πάντες και τα πάντα ώστε να τα πραγματοποιήσεις και να ξεγνοιάσουν... Και όμως κάποια όνειρα αργούν πολύ να ταξιδέψουν στον παράδεισο ή ίσως και ποτέ να μην τα καταφέρουν... Δε χάνουν ποτέ όμως την ελπίδα τους, μένουν για πάντα εκεί και παλεύουν ως το τέλος με το ίδιο πάθος, την ίδια δύναμη και την ίδια πίστη... Και έτσι λοιπόν τα όνειρα σου δίνουν θάρρος και δύναμη να κρατηθεί και η δικιά σου επιθυμία για αυτά ζωντανή, όσα όνειρα και αν κάνεις στο μέλλον αυτά θα είναι πάντοτε για σένα πιο υψηλά και πιο σημαντικά, όσος χρόνος και αν περάσει αυτή η επιθυμία ποτέ δεν πεθαίνει... Όνειρα καταστρέφουν όνειρα, γίνονται μάχες μέσα σου και τα ανεκπλήρωτα όνειρα σου βγαίνουν πάντοτε νικητές και κάθε φορά είναι σα να αναγεννιούνται και να γίνονται ακόμα πιο δυνατά, είναι σα να αντλούν τη δύναμη των ονείρων που χωρίς να το θέλουν και χωρίς πραγματικά να το αντιληφθούν πριν από ελάχιστες στιγμές κατέστρεψαν... Οδηγός τους για πάντα θα είναι η τρέλα και η πιο μεγάλη έμπνευση για αυτά ο έρωτας... Όνειρα, τρέλα, έρωτας τρία πράγματα που μπορούν να κάνουν τη ζωή σου να πετάει στα ουράνια ή να βρεθεί τσακισμένη κάπου απόμερα, γεμάτη πληγές και αγκάθια...
