Και ερχεται καποια στιγμη στη ζωη σου που καταλαβαινεις οτι επενδυσες πανω σε λαθος ανθρωπους και βλεπεις τα παντα γυρω σου να καταστρεφονται, να διαλυονται και εσυ να μην μπορεις να κανεις τιποτα, να σταματησεις τιποτα, ναι οσο και αν δεν το θελεις θα γινει και αυτο... Το μονο που δεν πρεπει να κανεις ειναι να το βαλεις κατω, να παρατησεις και να παραιτηθεις απο τα παντα γιατι τοτε θα ειναι που πραγματικα θα διαλυσεις τη ζωη σου, που θα κανεις τα πραγματα να χειροτερεψουν ακομα περισσοτερο και ενω μπορουσες να προσπαθησεις να τα φτιαξεις ξανα απο την αρχη δεν το εκανες... Παρε τη ζωη σου στα χερια σου ενωσε σιγα σιγα τα σπασμενα κομματια και ξεκινα παλι απ' την αρχη, κατανοησε οτι μπορεις να συνεχισεις να ζεις και χωρις αυτους και κοιτα μπροστα γιατι η ζωη συνεχιζεται οσο πισω και αν μενεις εσυ και δε θα σε περιμενει ποτε... Και που ξερεις ισως στην επομενη στροφη να βρεις εναν ανθρωπο να στεκεται εκει και να σε περιμενει, να περιμενει μια σου κινηση για να καταλαβει οτι θελεις να μπει στη ζωη σου και εσυ θα τον αφησεις να μπει γιατι ισως να ειναι ενα ατομο που πραγματικα θα μπορεσεις να στηριχτεις πανω του, να τον εμπιστευτεις και να ξεκινησεις παλι να επενδυεις πανω σε ανθρωπους... Αλλα αν στο τελος καταλαβεις πως δεν επρεπε να τον αφησεις να μπει στη ζωη σου μην το βαλεις κατω γιατι εμαθες μεσα απο αυτο, εζησες ασχημες αλλα και ωραιες στιγμες που θα μεινουν καλα φυλαγμενες μεσα σου... Και παλι λοιπον μαζεψε τα κομματια σου και συνεχισε το δρομο σου και προσεξε καλυτερα αυτη τη φορα τον τυπο της επομενης στροφης...
Θελω να γραψω αλλα δεν ξερω τι... Θελω να μιλησω για αυτα που αισθανομαι αλλα δεν ξερω πως... Θελω ομως, θελω... Αραγε το θελω της καρδιας αντεχει και μπορει να ειναι πιο δυνατο απο το πρεπει της λογικης; Αντιστεκεται σε αυτο; Τα καταφερνει; Αληθεια ποσες φορες βρεθηκαμε αντιμετωποι με τα θελω και τα πρεπει και διαλεξαμε τα πρεπει γιατι πολυ απλα φοβηθηκαμε να αισθανθουμε, να αγαπησουμε, να κλαψουμε, να πονεσουμε, να συγχωρησουμε, ποσες; Φοβηθηκαμε και νοιαστηκαμε για τη γνωμη των αλλων αντι να κοιταξουμε ποιο ειναι το δικο μας θελω, επιλεξαμε κατι που δε μας γεμιζε απλα και μονο για να ειμαστε ασφαλεις και σιγουροι για το οτι θα εχουμε μια ζωη που θα κυλησει ηρεμα και χωρις προβληματα, χωρις αισθηματα, πιο απλα και πιο ξεκαθαρα επιλεξαμε να μη ζουμε... Εγω πιστευω πως ετσι απαρνιομαστε τον ευατο μας, απαρνιομαστε αυτο που ειμαστε, απαρνιομαστε την ιδια μας τη ζωη... Ποτε μην προσπαθησεις να μισησεις τον εαυτο σου, αγαπησε τον για αυτο που ειναι και που καταφερε να κανει και κανε τον καλυτερο, δως του τη δυναμη και την ωθηση να συνεχισει μια ζωη που οι περισσοτεροι υποκρινονται γιατι πολυ απλα φοβουνται, που οι περισσοτεροι χανουν τους εαυτους τους γιατι δεν μπορεσαν να ακολουθησουν τα θελω τους και εμειναν προσκολλημενοι στα πρεπει που αλλοι εφτιαξαν και καθορισαν για αυτους και που η κοινωνια και το περιβαλλον τους τους επιβαλλει... Παντως ως ατομο θα ακουω την καρδια μου ειναι η μονη που δεν επηρεαζεται απο ολη αυτην την απανθρωπια, η μονη που κανει αυτο που θελει χωρις να την ενδιαφερει το τι θα πουν οι αλλοι ή τα πρεπει που εχουν επιβαλλει... Ακολουθωντας την καρδια μου ξερω πως θα πονεσω, θα κλαψω αλλα συναμα θα αγαπησω, θα ελπισω, θα αισθανθω πως ζω, δε θα καθοδηγουμε απο αλλους σα ρομποτακι που δεν εχει σκεψη, βουληση και θελω... Για μενα ζωη ειναι να αισθανεσαι, να σκεφτεσαι, να παλευεις και οτιδηποτε αλλο μπορει να σε κανει να καταλαβεις οτι ζεις και αναπνεεις για σενα και τους ανθρωπους που αγαπας...