Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010

Τα κομματια της ζωης μου...


Και ερχεται καποια στιγμη στη ζωη σου που καταλαβαινεις οτι επενδυσες πανω σε λαθος ανθρωπους και βλεπεις τα παντα γυρω σου να καταστρεφονται, να διαλυονται και εσυ να μην μπορεις να κανεις τιποτα, να σταματησεις τιποτα, ναι οσο και αν δεν το θελεις θα γινει και αυτο... Το μονο που δεν πρεπει να κανεις ειναι να το βαλεις κατω, να παρατησεις και να παραιτηθεις απο τα παντα γιατι τοτε θα ειναι που πραγματικα θα διαλυσεις τη ζωη σου, που θα κανεις τα πραγματα να χειροτερεψουν ακομα περισσοτερο και ενω μπορουσες να προσπαθησεις να τα φτιαξεις ξανα απο την αρχη δεν το εκανες... Παρε τη ζωη σου στα χερια σου ενωσε σιγα σιγα τα σπασμενα κομματια και ξεκινα παλι απ' την αρχη, κατανοησε οτι μπορεις να συνεχισεις να ζεις και χωρις αυτους και κοιτα μπροστα γιατι η ζωη συνεχιζεται οσο πισω και αν μενεις εσυ και δε θα σε περιμενει ποτε... Και που ξερεις ισως στην επομενη στροφη να βρεις εναν ανθρωπο να στεκεται εκει και να σε περιμενει, να περιμενει μια σου κινηση για να καταλαβει οτι θελεις να μπει στη ζωη σου και εσυ θα τον αφησεις να μπει γιατι ισως να ειναι ενα ατομο που πραγματικα θα μπορεσεις να στηριχτεις πανω του, να τον εμπιστευτεις και να ξεκινησεις παλι να επενδυεις πανω σε ανθρωπους... Αλλα αν στο τελος καταλαβεις πως δεν επρεπε να τον αφησεις να μπει στη ζωη σου μην το βαλεις κατω γιατι εμαθες μεσα απο αυτο, εζησες ασχημες αλλα και ωραιες στιγμες που θα μεινουν καλα φυλαγμενες μεσα σου... Και παλι λοιπον μαζεψε τα κομματια σου και συνεχισε το δρομο σου και προσεξε καλυτερα αυτη τη φορα τον τυπο της επομενης στροφης...

2 σχόλια:

  1. Μερικές φορές οι λάθος μας υπολογισμοί για τους ανθρώπους που μας περιτριγυρίζουν και βασιζόμαστε, μας οδηγεί στον εγκλεισμό στον εαυτό μας...εγώ επιλέγω να κρύβομαι εκεί όλο και πιο πολύ και πάντα αναζητώ τα λάθη μου...κρύβομαι από αυτούς που αγαπώ, κρύβοντας τα ελαττώματά μου, προσπαθόντας να αποφύγω τα λάθη που έκανα και τους οδήγησαν μακριά μου...κι έτσι, το μόνο που καταφέρνω είναι να κρατώ τους πάντες μακριά μου, και κάθε φορά να μαζεύω τα κομμάτια μου πληγωμένη από τον ίδιο μου τον εαυτό...

    Δεν έχει σημασία αν θα πληγωθούμε σε αυτόν τον δρόμο. Στον δρόμο της ζωής. Τώρα θα τον διαβούμε, όχι σε 2 δεκαετίες...εμπειρία θα αποκτήσουμε μέσα από το περπάτημα, το τρέξιμο, το κυνηγητό, τον φόβο, το σκοτάδι που κρύβει, από τον ήλιο του, τη ζέστη του, το κρύο που κυριαρχεί τη νύχτα...Στηρίξου στους ανθρώπους, όσο κι αν φοβάσαι να απογοητευτείς...κυνήγα τα λάθη σου και σκότωσέ τα, βελτιώνοντας κάθε φορά την δυνατότητά σου να συναναστρέφεσαι με άλλους ανθρώπους...άλλαζε κάθε φορά τον εαυτό σου κάνοντάς τον καλύτερο, επιδιώκοντας αυτή τη φορά η σχέση σου με το άτομο που επιλέγεις να δεθείς είτε φιλικά είτε ερωτικά, να είναι ακόμα καλύτερη από την προηγούμενη...εκμεταλεύσου κάθε ευκαιρία και συνέχισε να περπατάς, οδοιπόρε της ζωής... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή